Fraaie wandeling van 21 kilometer is opgenomen in nieuwe wandelgids

Wandelen rondom Heino: een lappendeken van landgoederen

De oudere generatie verras je er waarschijnlijk niet meer mee, maar voor veel inwoners van deze streek is het nog altijd één van de best bewaarde geheimen van het Sallandse landschap: de zeedijk bij Laag Zuthem. Als je op een verjaardag vertelt over het bestaan van de zeedijk krijg je ongetwijfeld de lachers op de hand en/of verwijzingen naar overmatig drankgebruik. Toch was het in vervlogen tijden een serieuze poging om het wassende water tegen te houden. De 3,5 kilometer lange dijk is één van de hoogtepunten in de wandeling ‘Rondom Heino’.

De wandeling van 21 kilometer is opgenomen in de nieuwe wandelgids ‘Wandelen in het hart van Salland’ van uitgeverij Gegarandeerd Onregelmatig in Raalte. Daarin zijn maar liefst 16 rondwandelingen opgenomen, in lengte variërend van 8 tot 25 kilometer. Dat maakt de gids geschikt voor zowel ervaren wandelaars als mensen die minder zijn getraind. Bij de samenstelling van de routes is vooral uitgegaan van het ‘Wandelnetwerk Salland’ dat in 2013 officieel is geopend en dat herkenbaar is aan de houten paaltjes met gekleurde pijlen.

Bart van der Mark, mede-eigenaar van Gegarandeerd Onregelmatig en woonachtig in Arnhem, heeft meegeholpen om meerdere routes in het boekje uit te zetten. Hij was naar eigen zeggen verrast door de schoonheid van Salland. ‘Ik rij iedere dag door de regio om naar kantoor en huis te komen en stap dan nooit uit de auto. Als je zoals nu de tijd neemt om een stuk te wandelen, ervaar je het landschap pas echt en zie je hoe mooi het hier is. Ik heb me eerlijk gezegd verbaasd over de diversiteit en over de prachtige doorkijkjes naar allerlei landhuizen.’

Watererfgoed

Je zult begrijpen dat we ons hier beperken tot de route ‘Rondom Heino’ die als subtitel ‘Tussen weteringen en havezaten’ heeft meegekregen. Als je er over wilt schrijven, moet je ‘m zelf ook hebben gelopen, dus als de weergoden ons begin november enigszins gunstig gezind zijn, trekken we de stoute schoenen aan. De start is bij recreatiepark Landgoed Old Heino. We beginnen maar eens met een heerlijk kopje koffie bij het aldaar gelegen restaurant ’t Hooge Huus dat (voor de liefhebber) tevens als stempelpost fungeert.

Na deze opwarmer is het tijd om de rugzak op de schouders te nemen en de pas er in te zetten. Het is tenslotte wel 21 kilometer en de beschrijving belooft veel bezienswaardigheden onderweg. We lopen in de richting van landgoed Den Alerdinck waar we al vrij snel over de eerder genoemde zeedijk (Armjagersdijk en Zeedijk) worden geleid. We staan even stil in een gevoel dat het midden houdt tussen verwondering en verbijstering. De dijk ligt inderdaad ietsje hoger, maar zoveel bescherming kan het toch niet hebben geboden? Navraag leert dat zowel in 1883 als in 1895 het water tot aan de top van deze zeedijk heeft gestaan en dus zeker goed werk heeft verricht. De status ‘watererfgoed’, verleend door Waterschap Groot Salland, lijkt dan ook een terechte bekroning.

Gezichtsbedrog

Het gaat verder over Den Alerdinck en we worden onderweg getrakteerd op een kuitenbijtertje (Koepelbelt) en een fraai doorkijkje richting het kasteel. We hebben amper het landgoed verlaten of het volgende pareltje in de vorm van buitenplaats De Colckhof dient zich al weer aan. Het is even oppassen voor de takken die als gevolg van de hevige storm naar beneden zijn gekomen, maar er dienen zich enkele fraaie fotomomenten aan dus het is wel de moeite waard om hier de tijd te nemen. Eén van de meest bijzondere bezienswaardigheden is de theekoepel in de Engelse landschapstuin van De Colckhof. Een nutteloos bouwsel, ook wel folly genoemd, dat eind 19de eeuw populair was onder landgoedeigenaren. Ze zetten hiermee aan tot gezichtsbedrog. Waarom? Ach, waarschijnlijk een overschot aan geld en vrije tijd.

We trekken verder langs de Nieuwe Wetering en komen aan bij zorgboerderij annex rustpunt Zuz & Zo, gevestigd op Heerengoed Creijenscote dat tot landgoed Het Rozendael wordt gerekend. In de zomer is het hier heerlijk toeven met een kopje koffie of een ijsje, maar we besluiten verder te trekken, omdat de hemel al weer donker begint te kleuren. Via de Bornweg, waar we eveneens gedwongen zijn om te laveren tussen takken en boomstammen, komen we op het fietspad dat ons naar ’t Nijenhuis leidt. Het kasteel en de bouwhuizen bieden een mooie inkijk in de verzameling van wijlen Dirk Hannema. We zijn er niet op gekleed om een museum te bezoeken, maar we besluiten de beeldentuin wel even mee te pakken en dat is ook een aanrader!

Via de Woolthuisweg komen we langzaam weer in de bewoonde wereld en is het tijd om deze wandeling in het centrum af te ronden met een welverdiend biertje bij Oortwijn. De slotconclusie? De auteurs van ‘Wandelen in het hart van Salland’ hebben zeker niet overdreven toen ze schreven dat de omgeving van Heino een lappendeken van landgoederen is. Wie treedt er in onze voetsporen?