“Er is hier een fijnmazig netwerk waar velen naar elkaar omzien”
Op een zonnige lentedag ontmoeten we ds. Lieke van Houte op de parkeerplaats aan de Hubertsallee. Vanaf die plek vertrekken diverse wandelingen over de Colckhof en Den Alerdinck. Tijdens onze wandeling kijken we met de predikant terug. Bijna vijftien jaar was ze ambtsdrager bij de Protestantse Gemeente te Heino.
Lieke van Houte wandelt graag over deze landgoederen. Vandaag kiezen we voor de groene pijltjesroute. Terwijl we de oprijlaan oplopen, vertelt de vertrekkend predikant dat ze met een goed gevoel terugkijkt. “De dorpsgemeenschap is heel fijn, net als de kerkgemeenschap. Een ruime gemeenschap wat betreft geloof, afkomst en kleur. Daarnaast is er een fijnmazig netwerk waarbij velen naar elkaar omzien. Maar,” voegt ze eraan toe, “het is niet alleen zorg, het gaat breder dan de kerkgemeenschap. Ook als je niet zo bezig bent met geloof maar wel met zingeving worden er diverse activiteiten georganiseerd vanuit het programma Ontmoeting & Inspiratie. Samen koken, een meditatiedag, verschillende reizen.” Lachend: “Hopelijk komt dit niet als een reclamepraatje over… Maar er is gewoon zoveel leuks te doen in de Nicolaaskerk. Daarnaast is het mooi dat het gebouw voor andere doeleinden gebruikt wordt zoals concerten.”
Op 31 oktober 2010 werd ze in Laag Zuthem bevestigd als ambtsdrager bij de toenmalige Gereformeerde Kerk-Langeslag-Heino. Een bijzondere bevestigings- en intrededienst, omdat Van Houtes vader voorganger was bij het bevestigingsdeel. Nadat we zijn afgeslagen naar een slingerend pad bij de waterpartij voor de Colckhof, vertelt Lieke dat ze aan haar vader een goed voorbeeld had. “Zelf was hij veertig jaar predikant. Het plezier en zinvolle van predikant zijn, ervoer ik van nabij.” De studie theologie blijkt de juiste keuze. Voordat ze in Laag Zuthem aangesteld werd, werkte ze als vervangend predikant en kerkelijk werker in onder andere Zeewolde en Zwolle, waar ze nog altijd met haar echtgenoot woont. “Onze twee zonen zijn inmiddels uitgevlogen.” Onze wandeling biedt verschillende doorkijkjes richting de Colckhof. Via mooie zichtlijnen verschijnt het hoofdhuis telkens weer tussen de bomen. Later op de route is ook het grote huis van Den Alerdinck van alle kanten en in volle pracht te bewonderen. “Een goede afwisseling om eens een route te volgen”, merkt Lieke op. Ze vertelt dat ze meestal ‘gewoon’ rondwandelt. In 2010 ging ze op een bijzonder moment aan het werk in Laag Zuthem omdat de kerkgemeenschap met de Hervormde Gemeente te Heino samen op weg was naar een fusie. In 2015 gingen beide gemeentes verder als Protestantse Gemeente te Heino. “Voor deze fusie is goed de tijd genomen. Predikant Hans van Solkema en ik werkten al geregeld samen. De overgang was groot, niet alleen qua organisatie. Na de fusie gingen onze gemeentes direct samen naar de Nicolaaskerk. Terugkijkend kan ik zeggen dat ik me op beide plekken, hoe verschillend ook, heb thuis gevoeld.”
Mooie, persoonlijke rituelen
We wandelen inmiddels over Den Alerdinck. Langs de route staan gele narcissen en boven onze hoofden zoekt een specht luidruchtig naar voedsel. Lieke vertelt over de kruispunten van het leven. “Ik vind dat er bij een afscheid in Heino mooie, persoonlijke rituelen zijn waar echt aandacht en tijd voor genomen wordt. Waarin bijvoorbeeld kleinkinderen een rol spelen. Wij doen wel een Bijbeltekst en een gebed, maar niet zwaar en geen hele preek. Ik hoorde naderhand geregeld van mensen dat ze niet wisten dat een afscheid ook op die manier kon.” Haar eigen preken zijn altijd kort en krachtig. “Wijsgeer Pascal schreef ooit: ‘Dit is een lange brief, want ik had weinig tijd.’ Een korte preek betekent nadenken, keuzes maken. Bovendien is de spanningsboog niet langer dan tien minuten.” Zo naar de zin hebben in Heino en toch weggaan naar De Bron in IJsselmuiden? “Je kunt blijven maar het is goed om af en toe van gemeente te veranderen.” Het afscheid van de Heinose kerkgemeenschap was fijn. “Hartverwarmend, met veel mooie woorden. En een prachtig cadeau: een roze stola voor over mijn toga. Roze betekent dat Kerst of Pasen dichterbij komen. Voor mij symboliseert roze ook het regenboogidee.” Zelf gaf ze de gemeente een boom met gekleide vogels. “Ook symbolisch: ik hoop dat de gemeente blijft uitkijken naar mooie en goede dingen. In mijn laatste preek vertelde ik over de Ark van Noach. In het Hebreeuws betekent ark: bewaardoos van kostbare dingen.” Mooie dingen, die kunnen groot zijn. En klein… Terwijl we langs de wetering terugwandelen fladdert een vlinder boven het pad.
