Hoezo wandelen in Heino?

Landgoed Colckhof: klein maar fijn

De Colckhof werd in 1989 aangekocht door Natuurmonumenten. Vanaf dat moment is het toegankelijk voor wandelaars. Vanaf de parkeerplaats aan de Hubertsallee kan men via paaltjes een blauwe wandeling van 3 kilometer volgen. Deze gevarieerde route leidt langs veel mooie plekken van De Colckhof. Natuurlijk kun je zelf ook allerlei varianten bedenken. Er zijn genoeg lanen en kleine paadjes te ontdekken in dit park dat begin 19e eeuw in Engelse landschapsstijl werd aangelegd.

Variatie, romantische en verrassende uitzichten waren namelijk belangrijk thema’s in het ontwerp en die zijn nu, in onze tijd, nog steeds terug te vinden. De Heinose natuurgids Agnes Neimeijer, die er vaak groepen rondleidt, kan er veel over vertellen. ‘Weinig mensen weten dat De Colckhof op de grens ligt van het reliëfrijke dekzandlandschap van Salland en het rivierkleigebied van de IJssel. Je zit tenslotte maar 7 kilometer van de rivier vandaan. Het landschap verandert hier. De glooiingen, houtwallen en bospartijen houden ineens op, waarna de vlakke polders beginnen.’

Voorraadschuur

Vanaf de Hubertsallee kom je via een laan met Amerikaanse eiken bij de vroegere portierswoning de Bagatelle. ‘Qua stijl past dit helemaal bij die romantische landschapsstijl.’ Verderop ligt het landhuis zelf. Het oudste gedeelte ligt aan de zuidzijde bij de wetering; deze spieker was oorspronkelijk bedoeld als voorraadschuur. Dit is het laagste deel van het landhuis. Later kwam het hoger gebouwde gedeelte erbij. Dit witgepleisterde landhuis werd rond 1840 tegen de spieker aangebouwd. Vanaf het park is het mooi te zien tussen alle bomen. Terwijl we door het stuk park voor het landhuis lopen, wijst Agnes op drie zichtassen. ‘Als je hier loopt, kom je ze alle drie tegen.’ Vanuit het landhuis konden de bewoners zo ver weg kijken. Naar het wild bijvoorbeeld dat in de grote wei rondliep of richting Den Alerdinck indertijd bewoond door familie van de bewoners. Ook is er een zichtlijn richting waterpartijen en de wei met wilde bloemen. ‘Wanneer je zo’n lijn volgt, zie je dat de bomenrij van de laan bewust is onderbroken zodat men vrij zicht had. En verderop zijn de rododendrons met opzet laag gehouden.’

Folly

Vlakbij De Colckhof staat het rietgedekte eendenhuisje. Het is een folly, een zogenaamd ‘dwaas’ of ‘nutteloos’ bouwwerkje. ‘Dat past hier goed. Men kan het vanuit het huis zien samen met de treurbeuk die aan de overkant staat. Een mooie spiegeling in het water. Daarin zwommen vroeger tamme eenden. Die werden gevoerd in het huisje. Vanuit de wetering kwamen daar dan ook wilde eenden op af. Wat natuurlijk precies de bedoeling was…’ Aan de landhuiskant kun je goed de nepramen zien die op het huisje geschilderd zijn. Vlakbij is een grote kommavormige vijver. Deze is omlijst door hoge beukenbomen. ‘Bij het tuinontwerp is hier echt over nagedacht. De diepe vijver is als een kom uitgegraven. Het bladerdek van de bomen eromheen vormt in de zomer een soort afdakje. Samen versterken en weerkaatsen ze de geluiden van de vogels die hier leven.’ Op het landgoed groeien ook veel bijzondere bomen die hier van oudsher niet voorkwamen zoals de suikeresdoorn en de varenbeuk. ‘De dikste boom meet in omtrek 4.35 m en is de prachtige eik die bij de recentelijk vernieuwde laan staat. Altijd leuk om te kijken hoeveel mensen je nodig hebt om deze boom te omarmen!’ Op de westzijde van de boom groeien allerlei mossen. ‘Daar is het namelijk ’t natst. Mossen leven van vocht en lucht.’ In de buurt van deze eik zijn ook enkele houtwallen waar kleine zoogdieren zoals bunzingen, hermelijntjes en wezels kunnen schuilen.

Gluren

Een ander opvallend bouwwerkje ligt in het gedeelte het parkbos aan de andere kant van de statige oprijlaan: het theekoepeltje. Dit rietgedekte halfrondje huisje heeft aan de voorzijde twee zuilen. Of lijkt dat maar zo? ‘Dat is een trompe-l’oeil. Gezichtsbedrog, het is namelijk geschilderd.’ Als je in het huisje zit, kun je je met wat fantasie goed voorstellen hoe de chique dames en heren daar vroeger een kopje thee dronken. Intussen had men goed zicht op de oprijlaan van Den Alerdinck. Even gluren bij de buren? Het theekoepeltje ligt in de buurt van het gedeelte dat van oudsher voor houtkap bestemd was. Er staan veel kaarsrechte lariksen; naaldbomen die in de winter hun naalden verliezen. Hier mocht het park wat ruiger zijn. Vlakbij het theehuisje hangen een soort platte brievenbussen in de bomen. ‘Deze kasten zijn bedoeld voor vleermuizen.’ Het meer dichtbegroeide bos is ook een prima plek voor reeën en vossen om zich schuil te houden. Het zou leuk zijn als er deze winter wat sneeuw valt. Niet alleen omdat het prachtige landgoedpark van De Colckhof er dan helemaal op en top romantisch bij ligt, maar ook omdat je dan misschien wel wat reeënsporen kunt vinden…