Martijn Dadema wil ook als gedeputeerde van maatschappelijke meerwaarde zijn
PvdA, SGP, VVD, BBB en GroenLinks. Als je voor de verkiezingen had geroepen dat dit het nieuwe College van Gedeputeerde Staten in Overijssel gaat worden, was je misschien wel doorverwezen naar een specialist op het gebied van geestelijk welzijn. De verschillen kunnen haast niet groter zijn. Ben je echter een positivo als Martijn Dadema, dan zie je vooral de uitdaging die voor je ligt.
“Rariteitenkabinet? Nou, ik zie het meer als de meest brede coalitie van Nederland…”, aldus de kersverse gedeputeerde namens GroenLinks. Dat Dadema bekend maakte te vertrekken als burgemeester van de gemeente Raalte was waarschijnlijk geen grote verrassing. Sterker nog, inwoners en politici hielden bij zijn aantreden al rekening met één periode van zes jaar. Het werd uiteindelijk 8,5 jaar. “In die periode hebben we mooie stappen gezet, dus ik ben met een tevreden gevoel weggegaan. Raalte is er een stukje mooier op geworden en laat ik voorop stellen dat ik dat zeker niet alleen heb gedaan. Wat me het meest bijblijft, is de energie in deze lokale samenleving. Natuurlijk zijn er altijd ergernissen en dat mag ook, maar het positieve overheerst. En dat terwijl momenteel in het algemeen wel het chagrijn de boventoon voert. Daardoor is het mogelijk om in Raalte de dossiers vooral inhoudelijk aan te vliegen.”
Stoer besluit
Zijn benoeming tot eerste burger van Raalte heeft hier en daar wat wenkbrauwen doen fronsen. Iets in de trant van ‘een man van GroenLinks, daar kan niet veel goeds van komen…’ “Het was inderdaad een unieke benoeming”, kijkt hij terug. “Een burgemeester van een partij die op dat moment niet in de gemeenteraad was vertegenwoordigd. Dat mag je gerust een stoer besluit noemen.”
Dadema verraste zeker ook een aantal mensen in zijn omgeving. Na jarenlang een rol te hebben gespeeld op het wereldtoneel (met standplaatsen New York, Jemen, Kenia en Den Haag) keerde hij terug in de streek (Salland) en de plaats (Heino) waar hij opgroeide. “Bij de Verenigde Naties was ik meer op de achtergrond actief. Ook als diplomaat maak je wel eens het verschil, maar je bent toch vooral een klein radertje in een grote wereld. Ik voelde daarom langzaam de behoefte om meer als bestuurder naar voren te treden. Dus, als een iets groter rad in een kleinere wereld.” Waarom hij het burgemeestersavontuur aanging? Voornamelijk omdat hij werd geprikkeld door de vacaturetekst. Daarin sprak de gemeenteraad een hele duidelijke wens uit. “Men wilde veranderen en vernieuwen. Tijdens het sollicitatiegesprek werd me duidelijk dat het niet alleen mooie woorden waren, maar dat men echt een andere koers wenste. En dat de gemeenteraad me ook alle ruimte wilde geven om het op te pakken. Ik denk dat we in Raalte laten zien dat we een manier hebben gevonden om de samenleving in beweging te krijgen. De burgemeester is het oliemannetje, maar je trekt samen op met allerlei partijen. Ondernemers, het verenigingsleven, Plaatselijk Belang, een energiecoöperatie en ga zo maar door.”
Op de winkel passen
De Heinoër zegt eerlijk dat hij niet had verwacht ooit als burgemeester door het leven te stappen. “Maar, ik werk ook niet echt met een stip op de horizon. Het enige is dat ik graag van maatschappelijke meerwaarde wil zijn. Of het nu ambtelijk of bestuurlijk is, ik wil het verschil maken!”, stelt Dadema die in het gemeentehuis in Raalte zeker op zijn plek was. “Het was echt een hele leuke tijd. Strategisch gezien is Raalte groot genoeg om in Den Haag gehoord te worden. En de gemeente is klein genoeg om rechtstreeks met mensen in contact te komen.” Zoals aangegeven, lonkte dus wel een nieuwe uitdaging. “Na de laatste verkiezingen kreeg ik te maken met het derde college van B en W en opnieuw een andere gemeenteraad. Dan sluipt er gemakkelijk iets routinematigs in. Burgemeester in een andere plaats was geen optie omdat we niet willen verhuizen. En toen belde Lucas Brinkhuis, fractievoorzitter van GroenLinks in de Provinciale Staten. Of ik voorzitter wil worden van de commissie die GL-kandidaten voordraagt voor een rol als gedeputeerde. Dan ga je nadenken en ik kwam tot de conclusie dat ik mezelf wel als kandidaat zie. Dus, ik ben niet in de commissie gestapt…”
Een jaar of vijf geleden had hij het niet eens overwogen, maar de provincie is absoluut in ‘waarde’ gestegen. “Het had lange tijd een sfeertje van op de winkel passen. In die periode hebben bepaalde regio’s hun plek veroverd. Zoals Regio Zwolle en Regio Twente. Die zijn nog steeds belangrijk, maar de provincie is helemaal terug als cruciale bestuurslaag. Dat komt vooral omdat er veel extra bevoegdheden op ons bordje zijn neergelegd. Zo trekt de provincie onder andere de kar rond de invulling van het landelijk gebied.”
“Wat ik wel prettig vind’, vervolgt hij, is dat je meer bestuurlijk te werk kunt gaan en dat je minder in de publiciteit komt. Het is oprecht een mooie stap en ik raak zeker niet in de war als ik een gesprek met de minister moet voeren. Net had ik via Teams nog een overleg met minister Harbers (Infrastructuur en Waterstaat). Overigens werd daarin wel duidelijk dat we de komende tijd geen geld voor aanleg van nieuwe wegen hoeven te verwachten…”Naar eigen zeggen heeft Dadema met de thema’s water, mobiliteit, inclusiviteit en handhaving grote portefeuilles onder zijn hoede. Dat betekent onder andere dat hij zich sterk maakt voor een beter bereikbaar platteland. “Dan heb je het bijvoorbeeld over vragen hoe je zo snel mogelijk bij voorzieningen kunt komen. Of over de uitdaging om van een klein dorp überhaupt nog een bezoek aan de stad te kunnen brengen”, aldus de gedeputeerde die daarom zeker aan de slag wil met het idee voor een vervoershub. “De bedoeling is dan om in de provincie locaties te creëren van waar je gemakkelijk naar grotere plaatsen als Zwolle, Deventer, Almelo en Enschede wordt gebracht. Of dat nu een beltaxi, buurtbus of een ander soort vervoer wordt, we moeten met z’n heel creatief gaan nadenken.” Hij hoeft zich voorlopig niet te vervelen, want de agenda is bomvol. Het nieuwe College van Gedeputeerde Staten weet dat er dankzij het gemêleerde gezelschap met meer dan gemiddelde belangstelling naar de prestaties wordt gekeken, maar dat kan Dadema alleen maar motiveren. “In deze tijd hebben we leiderschap nodig en dan moet je niet in je eigen hok blijven zitten. Ieder van ons is over de eigen ideologische grenzen gestapt en durft het aan om verantwoordelijkheid te nemen. Daar gaat een belangrijke signaalfunctie van uit. En laten we eerlijk zijn: grote opgaves komen niet tot stand zonder een beetje schuring.”
