“De Tippe wordt op handen gedragen door de Heinoërs”
Zullen we ‘Hoezo Wandelen in Heino?’ dit keer inruilen voor ‘Hoezo Zwemmen in Heino?’ Nee, dat vindt badjuf van zwembad De Tippe, Inge Prins, geen goed idee. Niet dat ze geen nat pak wil halen, nee, dat is het niet, het ligt aan het zwembassin. Op het moment van schrijven is het bad nog compleet leeg. Dus hoezo zwemmen…? Kan niet. We gaan wandelen.
Vanaf de parkeerplaats bij de Tippe slaan we linksaf de Brinkweg op. “Hoi! Hallo. Hey!” Alle voorbijfietsende en – lopende kinderen groeten Inge uitbundig. “Ze kennen me, en ik hen. Er komen zoveel mensen in het zwembad. Ik werk al twaalf jaar bij het Sportbedrijf, acht maanden per jaar in Tijenraan in Raalte en vier maanden hier bij De Tippe.”
Inge Prins is op een bepaalde manier verknocht geraakt aan het dorp. “Vooral door de mensen, want ik kom niet veel verder dan het zwembad. Heino is een heel actief en gezellig dorp. Veel vrijwilligers die betrokken zijn bij het zwembad. Stichting Vrienden van de Tippe, denkt heel actief mee en werkt heel hard aan het behoud van het zwembad. Dus ja, ik heb een fantastische baan.” Inge is coördinator bij het Sportbedrijf en geeft zo’n beetje alle soorten lessen. “Behalve aquaspinning in Tijenraan, verder geef ik alles. Zoals bijvoorbeeld schoolzwemmen in De Tippe. ‘Swim to Play’, een soort natte gymles. Dat is een combinatie van zwemmen met veel spel, tikkertje, bal, in ieder geval steeds met een spelelement. In de zomervakantie is het vooral toezicht houden. Dat lijkt een rustig baantje, maar je moet wel altijd scherp zijn, of het nu druk is of rustig.”
Bij de kruising gaan we linksaf de Rozendaelseweg op en lopen langs de algemene begraafplaats en houden even halt bij het herdenkingsmonument van de Tweede Wereldoorlog. “Nee, ik wist niet dat dat hier was”, zegt Inge. “Ik rijd hier wel altijd langs. Ik woon in Hoogeveen en neem deze route binnendoor.”
Zwembad
Vanaf deze plek zien we rechts ‘Huize De Heemel’ liggen op de hoek met de Stationsweg. De statige villa waar barones Van Voorst tot Voorst vroeger woonde. “Ja, ik hoor kinderen in het zwembad er weleens over. Dat de familie die er woont nooit naar het zwembad komt omdat ze een zwembad in hun tuin hebben. Geen idee of het klopt natuurlijk. Maar dat soort dingen roepen kinderen in het bad.” Als we linksaf slaan op de Stationsweg gaat er plots een raampje open van een geparkeerde bus. “Hey hoi, jij hier?!” Inge wordt wederom herkend en maakt een praatje. Als we doorlopen lacht ze uitbundig “Hij was gisteren nog aan het zwemmen in Tijenraan, ik ken hem wel.” Via de Stationsweg lopen we richting het centrum, en gaan een rondje rond de kerk oftewel het Marktplein. “Deze route rijd ik dus. Binnendoor richting Lemelerveld, de N348 op, naar Hoogeveen. Soms doe ik wel een klein boodschapje in Heino. Iets te eten halen ofzo. Maar verder zie ik niet veel van het dorp.”
Hoewel de badjuf geen ambitie heeft om ooit in Heino te gaan wonen (“eerder Meppel, omdat mijn man daar werkt”) is ze wel betrokken geraakt. “Heino is een echt ons-kent-ons-dorp. Bovendien wordt De Tippe op handen gedragen door de Heinoërs. Dat merk je aan de vele vrijwilligers, de inzet van de vriendengroepen. Banenzwemmers, kinderen, gezinnen, iedereen komt in het zwembad. Het is een ontmoetingsplek. Zo waren er een paar schoolklassen van De Dolfijn, die jarenlang met de hele klas kwamen vrijzwemmen. Dan kwamen ze in groepjes en mengde dat weer tot een hele groep. Heel leuk om te zien.”
Buitenmens
Zelf neemt ze niet vaak een duik. “Zwemmen is niet mijn ding qua sport”, zegt ze. “Bovendien kan ik gaan zwemmen voor of na mijn werk, maar dan ga ik liever naar huis. Mijn beweging haal ik uit andere dingen. Ik ben een buitenmens, ik sport altijd buiten, bootcamp outdoor, hardlopen, boksen.” We lopen via de Dorpsstraat en slaan linksaf de Brinkweg op. De Brinkweg slingert langs sporthal Hoogerheyne. “Die is niet meer van het Sportbedrijf, is geprivatiseerd, dus daar kan ik niets over vertellen”, meldt Inge. Hoogerheyne is nog steeds beschikbaar voor activiteiten die een relatie hebben met sportbeoefening of verenigingsactiviteiten, maar dus niet via het Sportbedrijf. Als we na het ommetje terugkomen bij De Tippe komt in de herinnering het jaarlijkse ballonfestijn van de Averboys. “Ja, dat gebeurde hier naast het zwembad, wat een spektakel.” Inge denkt er met veel plezier aan terug. “De vrijheid die ik voel in Heino is heerlijk”, concludeert Inge. “In Raalte heb ik veel meer lessen en verplichtingen. Dat maakt het werk in de wintermaanden drukker. Maar daardoor geniet ik nog meer van de vier maanden werken in Heino.”
