‘The Unexpected Voice’ Eric Milton geniet ondanks corona van z’n tweede jeugd
Het is een initiatief dat ontsproten is aan zijn eigen brein en dat zomaar eens voor herhaling vatbaar kan zijn. Gewoon lekker zingen in je eigen achtertuin in het Heinose buitengebied. Samen met muzikale vrienden. Met de geur van vers gemaaid gras in de neusholtes en op de achtergrond een aantal koeien dat soms even nieuwsgierig opkijkt. En natuurlijk met een publiek dat bestaat uit liefhebbers van licht klassiek en pop. “De pure natuur in combinatie met muziek. Daar word ik wel blij van”, aldus Eric Milton (57).
Het is een manier om jezelf als parttime operazanger door de coronatijd te loodsen. Grote optredens zijn uit den boze, maar een aantal intieme concerten in de achtertuin is medio september geen probleem. Het geeft hem nog meer dan anders de kans om direct contact met het publiek te zoeken. “Ik mis de mensen en de mensen missen mij. Het zingen is prachtig, maar ik hou ook wel van de expressie en het theatrale. Dat schijn ik van mijn opa te hebben.” Milton is het prototype van een laatbloeier. “Ik wist al heel jong dat ik wel aardig kon zingen, maar als kind uit een Zwolse achterstandswijk kreeg ik niet de kans om het verder te ontwikkelen.” Op z’n vijftigste nam het ineens wel serieuze vormen aan. Z’n vrouw spoorde hem aan om mee te doen met een auditie van de Nederlandse Reisopera. De betrokkenen waren onder de indruk. “Ik kreeg te horen dat ik technisch nog wel bij moest leren, maar dat ik wel beschikte over een muziekziel. En dat als ik eerder was begonnen zelfs op grote podia had kunnen staan. Angst? Nee, dat heb ik niet. Op mijn leeftijd ben je eigenlijk alleen bang om je stem te verliezen”, aldus de ‘The Unexpected Voice’ zoals hij een aantal jaren geleden door insiders is gedoopt. En als je al een bijnaam krijgt, dan sta je op de radar. De meeste mensen kennen hem onder de naam Milton, maar dat is zijn artiestennaam. Zijn echte naam? Pattiselanno. Betekent dit dat hij liever niet uitkomt voor zijn Molukse roots? “Nee joh, ik ben juist hartstikke trots op mijn Molukse naam. Het verwijst naar leiderschap. Niet om stoer te doen, maar ik kom uit een lijn van koningen en prinsen. Voor wat het waard is…”
James Bond
Dat er Moluks bloed door zijn aderen stroomt, is slechts één van de interessante aspecten uit het levensverhaal van de geboren Zwollenaar die samen met zijn gezin in Heino zijn woondroom heeft gerealiseerd. Het is godsonmogelijk om zijn levensverhaal in anderhalf uur te doorgronden, want je kunt zonder problemen een boek van een paar honderd pagina’s vullen. “Ik was altijd een soort van krijger, een strijder. Altijd op zoek naar een combinatie van sportief en stoer. Heb als bodyguard gefungeerd, bij de marine gezeten en op hoog niveau aan schermen gedaan. Ha, vroeger wilde ik zelfs heel graag James Bond worden.” Een groter contrast met zijn huidige baan (eigenaar van een bureau voor persoonlijke groei en ontwikkeling) en passie (operazanger) is bijna niet mogelijk. “Nee, een strijder ben ik niet meer. Ik heb mijn innerlijke rust wel gevonden”, stelt hij dan ook lachend. Het is juist die combinatie die hem voorziet van de noodzakelijke balans in het leven. Heeft hij – nu hij de 60 nadert – nog wel het doel om als tenor door te breken op de internationale podia? “Ik stel geen doelen, het zijn eerder dromen. Al heb ik wel vertrouwen in de weg die ik ben ingeslagen. Doe er wel alles aan om lichamelijk (vechtsport) en geestelijk (yoga) fit te blijven en de reacties op mijn optredens zijn goed. Het concert in het Zwolse Odeon-theater in 2019 was bijvoorbeeld een groot succes.”Even later – het gesprek gaat door zijn enthousiasme enigszins van de hak op de tak – komt hij nog even terug op doelen en dromen. En formuleert hij een antwoord waarin talent, jeugdige wensen, ambitie, bewijsdrang, berusting en levenservaring op een prachtige manier samensmelten. Als ware het een gerecht in een sterrenrestaurant dat meerdere smaakexplosies oproept en bijna alle zintuigen weet te prikkelen. “Eigenlijk ben ik bezig met een soort missie. Het zingen is misschien wel een grote gave. Vind het prachtig om mensen te bereiken met een aria, maar ik wil ze ook graag uit de doeken doen waar het stuk over gaat. Ik ben een verhalenverteller die mensen meeneemt op een reis. Een soort van muzikale ontdekkingstocht. Dat stukje entertainment hoort bij mij.”
Zelf de regie
Milton geniet van die intieme optredens zoals in zijn eigen achtertuin. Zelfs als het drie keer op één dag is. Net zo goed kan hij verlekkerd vooruit kijken naar een potentiële doorbraak bij onze oosterburen. Het mooie is dat het in beide situaties vooral draait om de liefde voor het zingen. “Natuurlijk is het fijn om geld te verdienen, maar het is zeker niet het hoofddoel. Daarom heb ik ook gebroken met de platenmaatschappij. Ik heb zelf weer de regie in handen genomen”, vertelt onze operazanger die de coronatijd wel gebruikt om zichzelf naar een hoger niveau te tillen. “Het geeft me de kans om mee te doen met een online cursus op het gebied van ademhaling en stemgeluid.” Ook luistert hij nu meer naar muziek dan in de pre-corana periode. Als we hem spreken, schalt het werk van Puccini uit de speakers. Maar, het kan net zo goed George Michael zijn. Of zelfs André Hazes. Niet alleen om te luisteren, maar ook om te zingen. “Als het maar een nummer is dat ik op zo’n manier kan zingen dat het voelt alsof het van mij is. Dat heb ik bijvoorbeeld heel sterk met ‘Zij gelooft in mij’ van Hazes. Ik vind er een bepaalde emotie in terug. Het is oprecht!” We moeten over een paar jaar nog maar eens afspreken, want eigenlijk zijn we heel benieuwd hoe de vlag er dan voor hangt. Is hij door een landelijk publiek omarmd dankzij een aantal fenomenale en tranentrekkende optredens bij ‘De Beste Zangers’ of is het accent juist verschoven naar zijn trainings- en coachingsbureau? De tijd zal het leren, want als we één ding hebben geleerd, is dat Eric Milton nooit kiest voor de gebaande paden. “Volg je eigen koers, dat is wel een soort levensmotto geworden. Ze hebben wel eens tegen me gezegd dat ik een boeddhist ben…”
