Een wandeling door het buitengebied van Heino werkt als balsem voor de ziel

Op zoek naar de metaforen van het leven met wandelcoach Marian Lugtenberg

De mens is van nature sterk en moet in staat worden geacht zelfstandig tegenslagen te verwerken. Toch is het prettig als je een beroep kunt doen op familie, vrienden en buren. Mocht je het meer in de professionele hoek willen zoeken en vind je de stap naar een psychotherapeut te groot, dan is het een idee om een wandelcoach in te schakelen. “Tijdens een wandeling loop je lekker in de buitenlucht en hoef je elkaar niet altijd aan te kijken. Dat is al een stuk minder confronterend”, vertelt Marian Lugtenberg.

Marian is opgeleid tot wandelcoach. Dat betekent dus niet dat ze je onderweg allerlei technieken en vaardigheden aanleert waardoor je soepeler over ’s Heeren wegen gaat. Ze reikt je juist handvatten hoe je beter kunt omgaan met de hobbels in het leven. De ene keer zijn het tegenslagen in werk of privé, de andere keer heeft het te maken met bepaalde karaktertrekken die levensgeluk in de weg kunnen staan. Zo kun je bijvoorbeeld te streng en perfectionistisch zijn voor jezelf. “Ik leer je vriendelijk naar jezelf en naar de ander te kijken.”

Het mooie is dus dat je niet op de sofa van de psychotherapeut hoeft plaats te nemen, want je kunt jouw verhaal kwijt terwijl je wandelt door de prachtige natuur van Salland. “En de wandelsessie staat altijd in het teken van de oplossing en niet van het probleem. Ik probeer de talenten en goede eigenschappen van de persoon naar boven te halen.”
We spreken af bij de ingang van landgoed Den Alerdinck tussen Heino en Laag Zuthem. Eerst lopen we over de statige laan richting het landhuis van Wouter Koning om daar tegenover het zogenaamde heksenlaantje in te slaan. Prachtige bomen (zijn het beuken?), die ieder seizoen een andere uitstraling krijgen, vergezellen ons. Ondertussen vertelt Marian dat ze in de route van ruim een uur tot anderhalf uur – in de buurt van Heino maar ook elders – altijd zoekt naar variatie. “Hoe mooi het ook kan zijn, kies ik nooit voor alleen bos. Bomen, water, weidsheid; de natuur weerspiegelt wat er in ons leeft. Natuurlijke symbolen werken verhelderend en maken moeilijke dingen vaak gemakkelijker bespreekbaar.”

Geen boswachter

Via een rondje langs het vroegere vormingscentrum komen we opnieuw bij het landhuis, maar nu wandelen we wel het landgoed Den Alerdinck I op. De recreant wordt hier geen strobreed in de weg gelegd. We zijn amper 150 meter onderweg als Marian naar een boom wijst. Een bijzonder exemplaar waarin een gat lijkt te zijn geslagen. “Daar kan ik dan tijdens de wandelcoaching op inhaken. Er is wellicht een recente gebeurtenis in het leven van de cliënt die een bepaalde leegte veroorzaakt. Zo kom je in de natuur heel vaak metaforen van het leven tegen. Soms attendeer ik mijn coachee er op, maar soms vraag ik ook wel welke boom hem of haar het meest aanspreekt. Dan komt er ook wel een verhaal op gang. Uitleg over bomen? Nee, dat geef ik niet. Ik ben geen boswachter.”
Hoewel ik vandaag dus niet een coachee (de gecoachte) ben, betrap ik mezelf er wel op dat ik de natuur anders ga bekijken. De metaforen lijken zich op te stapelen en dat is natuurlijk een weldaad voor een man die met uitzonderlijke proza de kost moet verdienen. Het mooiste voorbeeld is wel als we de bekende bult zand van Den Alerdinck naderen. Iedere geoefende hardloper of mountainbiker zet hier graag even aan voor een sprintje. Marian kijkt me even aan, maar ze hoeft het al niet meer uit te spreken. De metafoor is duidelijk: je kunt ergens als een berg tegenop zien en er met een kleine omweg omheen gaan of je kunt de bult als een krijger trotseren. Natuurlijk kiezen wij lachend voor de laatste optie!

We komen uit aan de Zuthemerweg en steken over naar buitenplaats de Colckhof, nog zo’n pareltje in het buitengebied van Heino en Laag Zuthem. Het begint te druppelen, maar dat mag de pret niet drukken. Ik voel me bevoorrecht dat ik de kans krijg om al wandelend een interview af te nemen. Al laat de leesbaarheid van mijn handschrift achteraf gezien wel wat te wensen over… “Eigenlijk zou je elke dag een stuk moeten wandelen. Het is gezond voor lichaam en geest. Je wordt er fitter en energieker van en het is wetenschappelijk bewezen dat het rustgevend en stressverlagend is. Bovendien worden in de hersenen stofjes aangemaakt waarvan je positiever en helderder gaat denken. Dat is natuurlijk heel goed voor mensen die van nature de neiging hebben om te gaan piekeren.”
Marian Lugtenberg is vorig jaar gestart met de wandelcoaching en het blijkt dat Salland nog wel aan het fenomeen moet wennen. “In het westen van het land kijkt niemand gek op als je een persoonlijke coach hebt”, vertelt de Heinose die ook kan bogen op decennia ervaring in het onderwijs. “De Sallander vindt het moeilijk om hier geld aan uit te geven, terwijl het nut zeker bewezen is. Wandelcoaching kan voor de werkgever zeker ook een bijdrage leveren aan het terugdringen van ziekteverzuim. Via de Wet Verbetering Poortwachter zijn er mogelijk om een vergoeding te krijgen voor een coachingstraject. Je kunt daarvoor in overleg gaan met werkgever en/of arbo-arts. Overigens is het intakegesprek bij mij altijd gratis.”