Live muziekfestival In the Attic al vijftien jaar vaste waarde op Heinose cultuuragenda
Het is misschien niet gebruikelijk om na vijftien jaar al een boek te schrijven over In the Attic. Toch zou het de organisatoren weinig moeite kosten om een uitgave van meer dan honderd pagina’s te produceren, want er is stof genoeg. Over beginnende muzikanten die uitgroeien tot artiesten van nationale allure bijvoorbeeld.
Neem Tom Veltien. Een jonge, talentvolle gitarist uit Raalte die als tiener de kans kreeg om op het podium van café-restaurant Marktzicht in Heino ervaring op te doen. Slechts een aantal jaren later was hij al te gast op het hoofdpodium van het befaamde Ribs & Blues Festival. Natuurlijk, talent verloochent zich niet, maar je moet wel ergens kunnen beginnen. “Dat geldt voor alle artiesten. Klein en groot”, stellen Danny Land en Edwin Logtenberg namens de organisatie. “Muzikanten krijgen bij ons de kans om in een ongedwongen sfeer los te gaan. Lekker spelen op een podium in plaats van alleen in de oefenruimte en hier kun je ook gewoon die beginnersfouten maken.” De twee weten waarover ze praten, want naast organisator zijn ze muzikant en liefhebber en hebben ze zelf ook het podium betreden. Danny is mede-initiatiefnemer en na vijftien jaar onverminderd enthousiast over In the Attic. “We opperden het idee destijds bij Jan en Frieda, de toenmalige eigenaren van Marktzicht. Ze hadden waarschijnlijk het gevoel dat er één bandje zou komen met zo’n twintig man extra. Maar die eerste keer kregen we meteen vier bandjes en zo’n 150 man in het café. Dat is zo goed bevallen dat het een terugkerend festival is geworden.”
Vleugels uitgeslagen
In the Attic wordt in ieder geval één keer per jaar gehouden. In principe in het najaar en/of de winter. De formule werkt. Zowel voor de muzikanten als het publiek. “Je staat lekker dicht op het podium. Dat is voor iedereen leuk. In principe hebben we altijd vier of vijf bandjes op een avond waarbij we wel proberen af te wisselen. De diversiteit is wel één van de sterke punten van ons festival. Al was de laatste keer een spijkerharde editie. Gewoon eens kijken hoe dat gaat. De grap is dan wel dat je weer een ander publiek krijgt. Vaak mensen die niet eerder bij In the Attic zijn geweest”, geven de twee aan dat de schare fans op deze manier op een natuurlijke manier groeit. Over populariteit hebben ze überhaupt niet te klagen. “We hebben de laatste jaren onze vleugels uitgeslagen”, stellen ze trots. Ze verwijzen daarbij naar het donderdag-programma van de Pompdagen en de muziek tijdens grote lokale activiteiten zoals het paasvuur van vriendengroep ‘t Giet Vedan en de Farmstacle Run. En daar stopt het niet qua ambities. “We dromen nog steeds van een mooi Heinoos evenement met muziek in alle horeca van het dorp. Daar wordt achter de schermen al langer over gesproken, het is alleen nog niet concreet.”
Het mooie van In the Attic is dat het z’n eigen broek ophoudt. Met behulp van een aantal trouwe sponsoren weliswaar, maar dat betekent dat de organisatie tot op heden geen aanspraak heeft gemaakt op subsidie. “En het is mooi hoe je op de Heinose schaal met elkaar samenwerkt en hoe we de synergie hebben gevonden met een festival als De Blije Beuk en de vrijwilligers van Live Music Heino. We vullen elkaar prachtig aan.” In the Attic is inmiddels tot ver buiten de dorpsgrenzen bekend. Bij zowel muzikanten als bezoekers. Iedereen is welkom om deel te nemen. “We hebben echt niet te klagen over de hoeveelheid bandjes en muzikanten. De aanmeldingen druppelen spontaan binnen. Ook al zijn we niet in staat om een vergoeding te betalen voor de Marktzicht-edities, ze worden wel getriggerd door de mogelijkheid op een podium te staan. Het mooiste is vaak als het jong volwassenen betreft. Dan komen ouders en familieleden graag even kijken en luisteren en dan zie je sommige ouders met tranen in de ogen voor het podium staan. Prachtig, toch?” Natuurlijk past bij het derde lustrum later in het jaar een jubileumeditie van In the Attic die natuurlijk bij Marktzicht wordt gehouden. De datum, tijd en details worden in een later stadium bekend gemaakt, maar kijk niet gek op als de organisatie enige nostalgische gevoelens aan de dag legt. Wellicht is ook de Goedheiligman weer van de partij. Danny en Edwin schieten meteen in de lach bij de herinnering. Sinterklaas had tijdens zijn rondgang iets te diep in het glaasje gekeken en kwam nog even afpilsen bij Marktzicht. “De baard ondersteboven, de staf kapot en de band speelde een rockversie van Sinterklaasje, kom maar binnen… Hilarisch!”
