“Soms gaat dat verder dan alleen zaden, sla of tomaten”
Wroeten in de aarde. Woest spitten in de grond. Sloom schoffelen tussen de groenten. Gedachten de vrije loop. Buiten, in beweging. Even zitten misschien. Een praatje maken hier of daar. Of niet. Welkom bij Volkstuinvereniging De Beukelaer in Heino.
Deze ochtend schijnt de zon, er is een licht briesje, lente hangt in de lucht. Verschillende ‘tuinders’ zijn druk bezig op hun eigen koninkrijkje aan de Van der Capellenweg. Bij menigeen staat het zweet al op de rug en je ziet zwarte randen rond de nagels aan de noeste handen. Tijd voor een onderonsje ‘op de tuin’ met de bestuursleden van de zeventig leden tellende club. “Het is mijn hobby”, zegt secretaris Pieternel de Vroom. “Als ik aan mijn vader denk, zie ik hem kruipend door de tuin. Mooi werk. Ik heb hier al elf jaar een tuin. En als ik me niet goed voel, of even mijn hoofd wil leegmaken; tuinieren helpt.” Jan Deusjen weet nog precies wanneer hij ‘besmet’ werd. Hij was negen jaar. “Moest ik helpen om even een stukkie tuin om te spitten, want mijn vader was ziek”, vertelt hij, leunend op zijn schop. “Hartstikke mooi vind ik het. Ik tuinier hier al lang. Ik zoek de uitdaging. Probeer altijd de eerste te zijn. Afgelopen tijd was ik hier wel dertig uur per week. Aardappels in de kas. Vroeg in het seizoen met alles bezig. Nieuwe dingen proberen. Ik probeer nu klimspinazie te verbouwen. En ananasmeloen. Ja, leuk hè. Kijken of dat lukt. En hij maakt zijn eigen meststoffen”, reageert moestuin-collega Joris Pouw, wijzend naar Jan. “Milieuvriendelijk onkruid bestrijden met azijn en zout. Probeert hij uit of het werkt. Haha, zo is de Sahara ook ontstaan”, lacht voorzitter Willem de Koning.
De stemming zit er lekker in. Maar let op, je moet er niet te lichtzinnig over denken. “Het is pittig werk”, oordeelt Jan. “Deze tijd, begin van het seizoen. Spitten. Pfff, m’n rug. Maar ik heb een nieuwe methode. Een woelvork. Dat probeer ik nu uit. Scheelt rugpijn. Ja, je deelt ervaringen. Soms gaat dat verder dan alleen tuinzaken, zaden, sla of tomaten. Je wisselt ook privédingen uit. De betere gesprekken.” Het bestuur wil clubleden graag nader tot elkaar brengen. “We hebben enkele gezamenlijke momenten”, zegt Willem. “Samen snoeien bijvoorbeeld. We hebben immers als club ook onderhoudsplicht van dit gebied. We hebben dit jaar een dag in juni gekozen om samen te komen. Kopje koffie erbij. Kennismaken. Ervaringen uitwisselen. Informatie delen. Ons doel is om met deze club duurzaam en volledig biologisch te gaan tuinieren.”
Duurzaamheid
De clubleden leren van elkaar als het gaat om biodiversiteit en dat geeft een mengelmoes aan tuinen. Ook wordt geëxperimenteerd met allerlei vormen van bemesting en bestrijding van onkruid. “Duurzaamheid vinden we belangrijk”, aldus Pieternel. “We hebben bijvoorbeeld nestkastjes opgehangen voor de vogeltjes. Die vogels eten dan weer de rupsjes, die onze groenten onveilig maken. We geven via een nieuwsbrief tips en adviezen voor het biologisch tuinieren.” Gezellig keuvelen is prima, maar er moet ook gewerkt worden, handenwrijft Willem. Laatste vraag: Hoe zit het eigenlijk met de opbrengst? Er valt een stilte. De bestuursleden kijken elkaar meewarig aan. “Tsja, de opbrengst… Wat een vraag”, grinnikt Jan. “Dat weet je dus niet. Dát is de sport. Het is elk jaar anders. Soms heb je dit, soms heb je dat. Slakken, muizen, zon, te droog, te nat, het weer speelt een grote rol. Soms heb je een berg van het een en niks van het ander. Het is een groot avontuur.”
Voor iedereen die graag wil moestuinieren is er goed nieuws. Er zijn percelen beschikbaar. Informatie op volkstuinheino.nl
