Jurgen Nijenhuis werkt bij PSV als hoofd paramedische afdeling
Normaal gesproken spreken we in deze rubriek met mensen die op hoog niveau sporten, maar voor deze editie maken we heel graag een uitzondering. Jurgen Nijenhuis is namelijk geen topsporter, maar hij werkt wél in de topsport. Als hoofd van de paramedische afdeling van PSV acteert hij op het allerhoogste niveau. En dat kunnen we gerust topsport noemen.
Het is vrij lastig om in het drukke schema van Jurgen een gaatje te vinden, maar we hebben geluk! Halverwege maart is er een interlandbreak en dus heeft hij íets meer tijd dan anders. En dat mag ook wel, want het zijn drukke tijden bij PSV. De afgelopen periode speelden ze vaak twee wedstrijden in de week en sportief ging het de club even niet voor de wind. “Ja, het waren een paar stressvolle weken”, zo glimlacht Jurgen. “Een beetje rust is dus zeker welkom! Ik ben komend weekend voor het eerst in lange tijd weer eens vrij. Daar kijk ik naar uit.” Jurgen praat enthousiast over zijn werk, maar tegelijkertijd is hij nuchter. Bescheiden zelfs. In een wereld waar het regelmatig draait om zien en gezien worden, staat hij liever op de achtergrond en weet hij de boel te relativeren. “Natuurlijk snap ik dat mensen mijn functie bijzonder vinden, maar voor mij is het ‘gewoon’ mijn werk. De voetbal-wereld is één groot circus, maar ik ben niet zo snel onder de indruk. Dat helpt. Daarnaast moeten we niet vergeten dat voetballers ook maar gewoon mensen zijn. Zij hebben ook allemaal hun eigen vragen, problemen en onzekerheden.”
Het balletje rolt
Daar weet Jurgen zelf ook alles van, want als jonge jongen voetbalde hij op hoog niveau. Hij speelde vier jaar bij PEC, maar in de A-jeugd kreeg hij te horen dat er geen plek meer voor hem was. “Opeens moet je gaan studeren”, zo vertelt Jurgen. Zijn keuze viel op podotherapie. “Ik wist niet zo goed wat het allemaal inhield, maar het leek me wel wat. Ik merkte al snel dat ik het echt heel leuk vond. Een paar jaar later begon ik mijn eigen praktijk. Het vak was toen nog vrij onbekend. Ik vergeet nooit meer dat de huisarts tegen me zei: ‘Als je het goed doet, heb je misschien voor twee dagen werk.’ Binnen een paar maanden werkte ik fulltime en in de jaren daarna bouwde ik samen met mijn tweelingbroer Jeroen verder aan Innofeet.” Binnen Innofeet was topsport altijd al een belangrijke pijler, maar in 2010 begon het balletje voor Jurgen pas echt te rollen. Hij werd namelijk gevraagd voor een consult bij PSV. “Een tijdje daarvoor had ik een staflid behandeld en hij vroeg of ik eens mee wilde kijken naar een speler”, zo vertelt Jurgen. “Het was zomer, rustig bij Innofeet en dus dacht ik: waarom niet? Toen ik daar kwam, had hij slechts een kwartiertje tijd. Die jongen worstelde al vijf jaar met klachten en niks hielp. Voor mij was het daarom heel duidelijk: als ik hetzelfde doe als alle anderen, krijgen we ook dezelfde uitkomst. En dus besloot ik precies het tegenovergestelde te doen. Dat bleek de sleutel. Binnen drie weken was hij klachtenvrij.” Op dat moment viel alles voor Jurgen op z’n plaats. Want die ene behandeling opende vele deuren. “Er zijn zoveel goede therapeuten, maar ik was op het juiste moment op de juiste plek”, zo klinkt het bescheiden. Hij glimlacht: “En ik heb zeker niet nagelaten om het maximale uit mijn geluk te halen.” Dat is niets te veel gezegd, want niet lang daarna werd Jurgen gevraagd om mee te gaan naar Robin van Persie, toentertijd nog voetballend bij Arsenal. “Na een enkelbreuk liep het bij hem niet. Ik ben naar London gegaan om eens mee te kijken. Daarna ben ik jaren aangehaakt gebleven om Robin te behandelen, begeleiden en om zooltjes te maken.”
Het consultancy werk van Jurgen verspreidde zich razendsnel en zo klopten er allerlei clubs en spelers bij hem aan. Van Jaap Stam tot Virgil van Dijk. Om hen zo goed mogelijk te begeleiden, vloog Jurgen regelmatig naar de grootste clubs van Europa. “Dan werkte ik overdag, vloog ik ’s nachts en kwam ik vroeg in de ochtend aan. Vervolgens deed ik daar mijn kunstje en ging ik weer terug.” Inmiddels heeft Jurgen het grootste deel van deze individuele begeleiding achter zich gelaten en is hij via PEC Zwolle en Feyenoord bij PSV terecht gekomen. “Bijzonder? Ja, zeker! Ik heb altijd gezegd dat ik wil werken in de Champions League en die droom heb ik mogen afvinken. Er wordt veel van onze spelers verwacht, maar dat betekent dat ook van ons het uiterste wordt gevraagd. Je moet beslissingen durven nemen. De hoogst mogelijke kwaliteit leveren. Dat brengt spanning, druk en adrenaline met zich mee, maar ik vind dat heerlijk. Ik wil niet op de automatische piloot werken. Iedereen is in het systeem verantwoordelijk voor een stukje en dat stukje moet je honderd procent goed doen. Elke wedstrijd weer. Ik vind het heel leuk om een heel klein onderdeel van die puzzel te zijn. En dat we dan vorig jaar kampioen werden… Ja, dat is fantastisch. Je stopt je hele ziel en zaligheid erin, dus dat was de ultieme beloning.”
Een bouwer
Voor de buitenwereld klinkt werken in de voetbal misschien romantisch, maar Jurgen moet er ook veel voor laten. Het is een snelkookpan. Elk weekend werken, regelmatig een paar dagen weg voor wedstrijden in het buitenland en zes tot zeven dagen per week heen en weer naar Eindhoven. “Mensen verklaren me voor gek, maar ik vind het fijn om elke dag terug naar Heino te komen. Even naar het normale leven. Weg van de gekte”, zo vertelt Jurgen. “Ik voel me hier in Heino thuis en dat wil ik niet opgeven. Ik vind mijn werk fantastisch, maar het betekent natuurlijk ook veel voor mijn gezin. Dankzij hen kan ik dit doen. Iedereen om me heen merkt dat ik minder aanwezig ben, dat ik bijna nooit naar feestjes of verjaardagen kan. Ik ben totaal niet flexibel, alles draait om mijn agenda. Het is intensief, maar voor minder zou ik ook niet gaan. Ik streef namelijk altijd naar het hoogste niveau. Ik zie mezelf als een bouwer, als iemand die steeds weer uitgedaagd wil worden. Als je mij zou vragen om op de tent te passen en te koesteren wat er al is, dan ben ik zo uitgekeken. Ik wil telkens een beetje beter, een stapje hoger. Dat zal ik in mijn werk altijd blijven zoeken Of dat nou in de topsport is of daarbuiten.”
