Vleugje roze en dosis lef, bij Harmen en Niels ging het dak eraf
Het was Harmens idee. Zodra je de voordeur van Marktstraat 23 opent, sta je in de hal die ooit de keuken was. Onder je voeten ontvouwt zich een vloer in de stijl van de Friese kunstenaar Escher, die vaak speelde met wiskundige principes. Gemaakt met drie soorten pvc.
“Sommigen zeggen dat het lijkt alsof je te veel gedronken hebt, dat je ervan gaat wankelen”, lacht Harmen. “Nou, valt mee hoor. Ik vond het leuk om iets aparts te doen. Vandaar misschien ook onze roze keuken, dat zie je ook niet vaak.” We mogen vandaag binnen kijken bij Niels Wessels en Harmen Lageweg. Het stel trouwde drieënhalf jaar geleden en zocht een plek om te settelen. “Iets buitenaf, dat wilden we graag”, vertelt Harmen. Hij komt uit Joure en is ‘thuis’ in Heino sinds hij als meester op de basisschool werkte. “Maar we kwamen er niet uit. Dit huis? Nee, da’s niks, zei Niels, geen vrij uitzicht achter. Maar toen we een tweede keer langskwamen hebben we stiekem achter het huis gegluurd, hmmm, toen waren we om.” Voor Niels voelt het vertrouwd. Hij groeide in Heino op, zijn ouders woonden ooit twee huizen verderop. “Voor mij is de cirkel rond”, zegt hij. Lang verhaal kort. Ze kochten de vrijstaande woning uit 1955. Al moest er wel wat gebeuren. Onderhoud. Vernieuwen. “De schouw wilden we eruit hebben, dan kom je ook aan het dak, waar asbest in zat”, vertellen ze. “We moesten isoleren. Bij de binnenmuren? Dat kostte ruimte. We wilden juist uitbreiden, maar hoe?” Kortom, veel plannen, veel problemen en de conclusie was, álles moest op de schop. Groots. Het dak ging eraf, letterlijk en figuurlijk. De verbouwing duurde bijna een jaar. Het nieuwe dak kwam twee meter omhoog zodat de zolderverdieping ook een volwaardige leefruimte is geworden. De bovenverdieping groeide in hoogte en omvang. Er is een grote overloop, een slaapkamer, een kantoor, een logeerkamer en een ruime badkamer. De vlizotrap werd vervangen door een vaste trap naar de opgehoogde zolderverdieping.
Gewaagde keuzes
Het stel is zichtbaar content met hun stulpje. Ze houden beiden wel van gewaagde keuzes in de inrichting. Harmen, inmiddels werkzaam bij de gemeente Raalte, is iemand van enthousiaste, gedurfde keuzes waarbij hij het eindresultaat direct voor zich ziet. Niels, controller van beroep, is bedachtzaam en precies. “Hij weegt alles drie keer af”, zegt Harmen met een knipoog. “En dat is maar goed ook.” Samen is er balans. Dat zie je terug in de inrichting. Groene en crèmekleurige muren, roze accenten, een houtkleurige vloer zonder visgraat, een mix van klassiek en modern, een geborduurd ‘schilderij’ en bloemen van Lego. Het huis ademt nog steeds de charme van vroeger, maar is van binnen helemaal van nu. “Het voelt voor mij als oud huis”, zegt Harmen. “Heel charmant en authentiek. Ik vind het fijn dat we het oude karakter hebben behouden, met wel een moderne twist en veel ruimte.”
Een drie meter lange eettafel, waar we aan de koffie zitten, vormt het hart van de gezellige woonkeuken in de nieuwe aanbouw, die open grenst aan de oude woonkamer. De roze keuken straalt warmte uit en door de grote ramen is het licht en kijk je uit op de uitgestrekte tuin. “We wilden hierboven de slaapkamer maken”, wijst Niels omhoog, “maar dat plan werd door de gemeente afgekeurd. Dat was even puzzelen. Als we een meter korter uit zouden bouwen, konden we volgens de regels de aanbouw wél hoger maken. Opgelost. Ik ben blij dat we toen zijn teruggefloten, want het pakte veel beter uit. De inhoud van het huis is bijna verdubbeld.” De werkzaamheden zijn overigens nog lang niet klaar. Er wacht nóg een metamorfose. Komend voorjaar hopen ze de gevel wit te schilderen voor een strak, fris uiterlijk. Ook moet de tuin nog bestrating en beplanting krijgen. Een grote klus met een uitgebreid plan, want dat vrije uitzicht waar het Niels en Harmen om ging, dat is er stiekem toch met zo’n diepe tuin.
Een reactie achterlaten?