Hoezo beroemd in Heino?

Passie voor dwarsfluit al jarenlang vanzelfsprekend onderdeel van Krista’s leven

Al meteen bij binnenkomst in huize Van den Esker valt de sfeervolle fluitmuziek op die op de achtergrond klinkt. ‘Maar,’ vertelt de Heinose fluitiste Krista van den Esker, ‘het is echt niet zo dat ik hier in huis de hele dag door klassieke muziek afspeel, hoor!’ Als fluitiste begeleidt ze diverse koren en speelt ze ondermeer in Ensemble Conservatoire.

De frêle muzikante blijkt van veel verschillende soorten muziek te houden. ‘Dat was al zo tijdens mijn studie. De hele dag was je met klassieke stukken in de weer. Erg fijn om dan thuis gewoon lekker de radio aan te doen. Even iets anders, lekker popmuziek. Nu nog heb ik vaak de radio aanstaan. Ook Gospel vind ik mooi.’ Na een vooropleiding tijdens de havo begon ze haar studie aan het conservatorium in Zwolle. De eerste vier jaar heb ik mijn bachelor gedaan. Dwarsfluit met als bijinstrument piano. Ik heb op veel verschillende fluiten gespeeld; alt, piccolo. Daarna bedacht ik dat ik mijn master in Den Haag wilde doen.’ Het werd een tussenjaar. Krista voelde veel druk van de verplichte voorspeelmomenten. Ze keerde terug naar de stad van de Peperbus. ‘Om meteen wekelijks af te reizen naar Antwerpen voor lessen. En, omdat ik van een piccolospeler van het Koninklijk Concertgebouworkest les kon krijgen, deed ik mijn laatste jaar in Arnhem.’ Ze studeerde zowel in de 1e als in de 2e fase cum laude af. Daarnaast volgde Krista nog diverse masterclasses en privélessen. Al die verschillende docenten droegen bij aan de fluitiste die ze nu is.

Klank vol resonans

Hoe begon de liefde voor het instrument ooit? ‘Eigenlijk via een omweggetje,’ lacht ze. ‘Na een jaar AMV koos ik op mijn negende voor het orgel. Ik vond het vreselijk! Via een harmonieorkest in Zwolle, waar we toen woonden, kwam ik met de dwarsfluit in aanraking.’ De heldere klank sprak haar meteen aan. Nog steeds is het juist die klank waar ze veel op studeert. ‘Ik wil er geen ruis op hebben. Zoek altijd naar een volle, diepe klank vol resonans en projectie. Juist omdat ik veel bij koren speel, is dat nodig om er bovenuit te komen. Ik ben erg gericht op die klank. Het is toch je visitekaartje.’ Na vakanties zonder studie blijken haar spieren in het gezicht rond de mond toch wel weer enige aandacht nodig te hebben. ‘Dan is het echt even trainen wat je doet. Je moet zowel klank als vingervlugheid steeds bijhouden.’ Krista studeert vijf dagen per week anderhalf uur. Wanneer er concerten in de agenda staan studeert ze ook in het weekend. Lukt dat allemaal met Amy (5) en Manuel (3) over de vloer? ‘Ach ja, als ik studeer hobbelen zij er gezellig naast. Het fluiten is goed te combineren met kinderen. Optredens zijn vaak ’s avonds of in het weekend.’

Kippenvel

Uitvoeringen, op het podium staan; het zijn toch wel de spreekwoordelijke kersen op de taart voor Krista. ‘Ja, het is leuk om in the picture te staan. Natuurlijk is studeren fijn. Sterker nog: als ik het een tijd niet heb gefloten, word ik kriegelig, ongedurig. Het fluiten vind ik lekker om me te kunnen uiten. Het is ook echt iets van mijzelf., iets dat ik zelf leuk vind. Om dan op het podium het gestudeerde eruit te halen, is dan iets extra’s. Stukken vertolken, een gevoel overbrengen; het is geweldig leuk om te doen.’ Let ze tijdens het spelen op de reacties van het publiek? ‘Nee, ik ben eigenlijk vooral gericht op mijn muziek en mijn fluit. Soms krijg je achteraf reacties. Ik ben echt blij als mensen het ook daadwerkelijk tegen me zeggen. ‘Wat speel je prachtig!’ dat is leuk om te horen. Of als mensen je vertellen dat ze kippenvel kregen van mijn spel.’ Een groot compliment ontving ze laatst van iemand die haar spel hemelse muziek noemde. Het ging over haar cd. Cd? Het blijkt de prachtige, rustige muziek te zijn die ik al de hele tijd hoorde. Haar cd Benediction is begin oktober uitgekomen en is verkrijgbaar via Krista’s website en te koop bij Christelijke boekhandels. ‘Het zijn allerlei instrumentale bewerkingen van koormuziek. Christelijke muziek, voortgekomen uit de vele koren die ik begeleid. Ik had het idee al een tijd in mijn hoofd. Met collega’s van het conservatorium Ronald IJmker, die me op de cd op orgel begeleidt, en Jorrit Woudt, op vleugel, maakte ik een keuze. Een aantal stukken zijn omgeschreven. Het is een mooie mengelmoes geworden van liederen die zowel de oudere garde als jongeren aanspreekt. Sfeervolle muziek die prima als achtergrondmuziek opgezet kan worden.’
Barok en Romantiek

De cd Benediction werd uitgegeven door Jan Quintus Zwart uit Kampen. Geen onbekende voor Krista. Ze speelt veel samen met Zwart, die veel koren door het hele land dirigeert. ‘Het meest treed ik op in Overijssel, Friesland. Zeg maar het Noorden van het land. Meestal begeleid ik een koor samen met orgel of piano.’ Daarnaast speelt ze ondermeer bij Ensemble Conservatoire, een orkest waarvan de spelers freelance werken. ‘Toch een onzeker inkomen. Daarom is het fijn dat ik voor de vastigheid en omdat ik het leuk vind twee dagen lesgeef op muziekschool Quintus in Kampen en IJsselmuiden.’ Voor Pasen en Kerst zijn het altijd drukke weken voor de fluitiste. ‘Het is bijna een soort seizoenswerk.’ Heeft ze nog favoriete stukken of componisten? Krista veert op: ‘Bach vind ik prachtig! Ook andere muziek uit de Barok vind ik mooi. Of uit de Romantiek, Reinecker heeft prachtige stukken voor fluit.’ Het verschil tussen beide stromingen? ‘Barokmuziek is verticaler van fasering, wat gefragmenteerder. Je kunt er veel expressie in kwijt. Bij de Romantiek heb je meer met lange lijnen te maken. Je werkt dan echt naar iets toe.’ Tijdens haar studie speelde ze ook modernere stukken. Deze zijn meer atonaal. ‘Het vereist veel techniek, maar voor de luisteraar is het misschien wat minder interessant.’ Op haar website zijn verschillende muziekfragmenten te beluisteren.

Skeeleren

Concertpianist Wibi Soerjadi is erg zuinig op zijn handen en beschermt ze vaak met handschoenen. Laat Krista veel voor het fluiten? ‘Nou nee, eigenlijk niet. Ik sport elke week bijvoorbeeld. Maar ik zal niet zo snel gaan skeeleren of iets dergelijks. Verder ben ik er niet bewust mee bezig. Fluiten is al jarenlang een vanzelfsprekend onderdeel van mijn leven. Net zoals het destijds logisch was om het conservatorium te gaan doen. Een passie eigenlijk. Ik vond en vind het fluiten nog steeds heerlijk!’